December madness 2.

In the previous blogpost i wrote about the sheeplike behaviour of people regarding the christmas holidays. If you think of it, this christmas madness is not just there, it's forced upon people. Getting closer to the last week of december you can't leave your house without being confronted with it. And staying at home is maybe even worse when listening to the radio or watching tv, not to mention being on the internet, especially without an ad blocker.

This is not a rant, it's an observation. This christmas madness just makes me shake my head when i wonder why?

December madness.

I wonder what drives people into this december madness, and i mean the christmas holidays. My parents went along with it too, especially my mother. Sending lots of christmas cards to relatives and hanging all the received cards on a string on the wall. I'm sure some of the received cards were exactly the same as the ones my mother had send. If you think of it, sending a piece of cardboard with a romantic picture on it only to receive the same pieces of cardboard again. Because one has to do this.

Then the holidays themselves. This requires a lot of shopping, and in the case of the two christmas days falling on a monday and tuesday, an enormously amount of shopping has to be done. Then the parking lots of the supermarkets are too small in the two days before the holidays. Houses need to be decorated too of course.

There is nothing wrong with decorating the house and have a feast, with or without presents. But why can this only be done at christmas? Why not pick a random date on the calander and do this? Why be afraid that people say that you're odd for doing so? Why be a sheep? 

Pink.

I can't remember where i got the idea from that pink is for girls and blue for boys. Thinking back to the seventies when i grew up, and seeing old photos of that time, colors were bright and plentyfull. The color pink was not fashionable then i guess as it doesn't show up much on photos of the seventies. But as an adult man buying clothes or other things i needed in life i never bought something in pink, as i did have it stuck in my mind that pink was only for girls.

But when thinking of it, it is just silly. How can a color be only male or female? It's just a color. And it's not proven that only/all female human beings like pink and male human beings like any color except pink. Pink is for girls and blue for boys is nothing more then conditioning, and it seems that marketing plays a big role in it. In the same line marketing is conditioning little girls into the role of mother and housewife. Just look in any toyshop or look in any toy brochure. As if there is no free choice.

Human beings have a brain that can think and reason in an independant way. Human beings don't need to be told what choices to make, they can do that themselves. But i wonder how many are actually really making their own choices. The choice of being a sheep or not.

Bikers

Not long after i got my drivers license for driving a car, i also got my drivers license for riding a motorcycle. Shortly after that i bought a motorbike, a not so old second hand 600cc bike. Soon i grew an interest in old bikes from the seventies but mainly to ride them, not to work on them to make them better or to restore them. None of my bikes were 100% original, i liked bikes that were a bit different. At first i wore a full face helmet which i thought was not so practical when wearing glasses. So later i bought an open face helmet which was much more practical. I wore an old leather jacket which i had since i was sixteen years old. I also had thin leather pants which were later abandoned for warmer thicker pants. If it was warm in summer i wore jeans.

Sometimes when i was wearing jeans some other biker in a full leather suit with protection would point out to me that riding in jeans was not safe. I always ignored them. They were right on one point, when falling at speed and sliding over rough tarmac a full leather suit with protection keeps your skin better protected then jeans. But it was my choice to wear jeans and take the risk, i did not need someone else to tell me i was wrong/stupid.

When riding old bikes the electric system isn't always as good as on modern bikes, so on bright clear days i was riding without my lights on. The only (light) accident i had in twenty years was when i had my lights on. What saved me was anticipating on possible dangers and i had time to brake before hitting a car whose owner didn't see me. As with the jeans other bikers would point out to me that my lights were not on while riding, even on bright sunny days. Again it is my choice, and from my own experience i can say that having lights on doesn't save you from accidents, attentive and sensible drivers will save you, and anticipating driving yourself. Ask an ambulance driver who drives the best visible brightly colored car you can imagine how many near misses and accidents they have.

While bikers can be so proud of their individuality, from my own experience i can say that the biker world is made of sheeples. I was one of them. Riding a custom made chopper wearing the "biker" outfit going to biker meetings doesn't make a person an independant individual. You're going to meet people who do just the same as you, want to look the same as the others, and talk the same talk as everyone else. Even if someone belongs to a group where everyone rides a bike that they like, and are not trying to fit in by riding a certain type of bike, it doesn't make a person an independant individual.



 

11 november.

Here in the Netherlands and in some other parts of Europe, is a tradition called "Sint Maarten/Martinus" on 11 november. Not everywhere this tradition is done the same, but it mainly involves children begging for candy. Children make a lantern themselves, or their parents buy them one, and with that lantern alight the children go from door to door, sing a song, and expect to get candy for it. It is not known with certainty where this tradition comes from. 

As a child i went from door to door with a lantern singing a song and expected candy for it. I can't remember whether i have asked my parents why we did this, and not knowing myself why it was done or where it came from, i wonder if my parents knew anything about it. (Just now i looked it up on the internet) If i had children before i had internet, and my children were asking about it, i couldn't have given them answers. 'It's just what we do on 11 november'.

When a tradition has no meaning or even a history (the tradition seems fairly recent) then it's nothing more then sheep behaviour.

Nachman

You chose us when you decided to take a nap on my lap,
then welcomed your new home with a lot of noise.
You needed a lot of attention, and toilet trips,
made us lose out on sleep at night.

But you were very precise on your toilet trips,
never made one misstake.
Your appetite was huge and you liked everything edible,
as long as it wasn't mushrooms.

You grew fast and had so much potential,
but somehow you weren't able to learn.
Got friends with the cats,
could get cross at the playfull Boxer.

You were nervous and didn't like sudden noises,
maybe it's his Catahoula nature.
You were friendly towards us,
but didn't really liked to cuddle.

Then you became strange,
suddenly didn't recognise the cats.
When being afraid you chose to hide away,
instead of coming to us to feel safe.

We gave you the best life you could have,
as a dog with Hydrocephalus.
You just became two years old,
when you ended your life with a lot of noise

Busy.

At the moment i am occupied with a new puppy and reading a blog: The Wise Sloth . If you're reading my blog, you might find 10 signs you're a sheeple interesting.

Believing in God.

I believe that there is a God and with that i am the same as lots of other people. The way i see things however are different then how most others see their belief.

Some years ago i found God and i changed. I became a better person and i really believed that God helped me to be a better person. When i needed help then i just asked God to help me and He did. I was very glad that He helped me and wondered how this almighty God who must be very busy controlling the whole universe found the time to help an unsignificant person like me. I saw this as being a child walking on a straight and narrow path being guided and holding the hand of God. Then you grow up and you are no longer a child but become an adult. Adults are supposed to take their own responsibillity and should have learned how to live their life. This is where i am now. Still walking on that narrow path with God, but not holding His hand, i should know now where to go.

In my belief in God i am not a sheep either. I have dipped my toe in Judaism, and i litterally dipped my toe (and whole body) in christianity, but it wasn't for me. To phrase it in an other way, religion is not for me. It seems to me that religion is more about sheep herding then anything else. And i am not a sheep.
I have read the Torah/Tanach and the apostolic writings, but also tried to find the origins of these books. Why were these books written? What made them write these books and who wrote them? What were they thinking back then and how did the world look like back then? In searching for answers i did see things different, seeing what was written in context. Now i definetly don't see these books as the written words that came straight from God. The books are written by men, not because God told them to, but because these men wanted to write these books. Of course i make it very simple, but i don't like to make things more complicated then they have to be. This doesn't mean that i reject these books, there are a lot of sensible things written in these books. But also a lot of things that are irrelevant for me. So how do i know how to live my life the way God wants me to? Well, as written above the Torah/Tanach and many other books, and of course the internet are a great source for inspiration. And then there's my upbringing/conditioning and my conscience. These also tell me how to live my life and be a good person. And there's my common sense. Maybe the latter is the most important part of it all. Maybe God has put the knowledge of how to live according to His way in every human being, and it is up to us wether we use that knowledge or not. One thing i know for sure, God has created this world and everything on/in it, and He created human beings with a mind that can think and reason. And with that we have free choice. We can choose to do good and we have the choice to do evil. God did that for a purpose. But why?
It would have been so much easier to make us robots with a fixed program, but instead we are not. On the contrary, every human being is unique, there is not one person who is exactly the same as an other person. And why don't we celebrate this fact? If you think of it, the world would be very boring when we were all the same.  

But who is God and what does he want from me? Here's my very simple answer, He's my creator and He wants me to be the person who He created. And it's up to me to be that person.

Just because i like Playmobil and especially baby t-rex.

Baby t-rex is forming a gang with at the moment baby Triceratops as his companion. On the photo baby t-rex is introducing himself to a lion cub.

For my wife Lisa

Kingdom Come - What Love Can Be

Come to me now
I wanna be your best friend for all of time
I wanna be the tissue for your tears
I never wanna be alone

I never, never, never, really thought that I could feel
A feeling that awakened me so
I was astray of knowing where I belong
Living out of time, living out of time

Oh, now that you've come and set me free
Now that I know what love can be
All that I want is you with me
That's all I want

You allow, allow, allow, allow, allow
Allow me to be what I wanna be
Thanks for helping me


I'm gonna be, I'm gonna be, I'm gonnabe
And feel like a bright shining star
For only you to see, for only you to see

Now that you've come and set me free
Now that I know what love can be
All that I want is you with me
That's all I want

Hold me tight, hold me tight
I won't let you go
Close to you, close to you
Touch me, don't let go, give me all your love

Close to you, oh, oh, close to you, close to you
Give me all your love
All that I want
Is you to be with me

    Writer(s): Bruce Betts Gowdy, Martin Wolff, Lenny Wolf
   

Echte vrijheid.

Opgroeiend in de jaren 70 van de vorige eeuw waren er nog vele mensen die de tweede wereldoorlog meegemaakt hadden, inclusief mijn ouders. 5 mei was bevrijdingsdag, de feestdag die elk jaar gevierd werd omdat we in 1945 bevrijd waren van de nazi's. Luisteren naar of lezend over de verhalen van de oorlog dan was je blij dat je vrij was, levend in een vrij land. En toch voelde ik mij niet altijd vrij. Ik kreeg vaak te horen "dat hoort niet" en dacht, waar bemoei je je mee. Ik wilde mezelf zijn, niet iemand die anderen wilden dat ik was. En dan voel je die druk.

Tegenwoordig wordt er nog steeds weleens tegen mij gezegd "dat hoort niet", maar nu weet ik waar dat vandaan komt. Nu weet ik ook dat ik mij daar niet druk over hoef te maken. Buurtbewoners vinden onze voortuin een goed voorbeeld van 'hoe het niet hoort', terwijl wij er zelf wel van genieten. Het is onze tuin, gevormd naar onze idéeen en waar wij plezier in hebben. Vorig jaar zijn we er mee begonnen, de tuin werd helemaal omgespit, er werden bloemenmengsels in gezaaid en het werd één grote bloemenzee, en doordat de meeste planten zichzelf weer uitzaaien, hebben we er ook dit jaar plezier van. De vele bijen in onze tuin hebben er ook nog eens praktisch nut van. Dit is echte vrijheid.

De commercie heeft ook geen vat op mij, ik bepaal zelf wat ik koop en wat niet. Vooral wat kleren betreft, die moeten praktisch zijn en als ik iets moois wil dragen dan worden ze geverfd met tie dye. Ik loop op klompen omdat ik een hekel aan veters heb. Er staat een 30 jaar oude auto voor de deur die er ook echt oud uit ziet. Geen keurig gerestaureerde klassieker maar een barrel die technisch wel goed is, daar zorg ik zelf wel voor. De oude lak begint wel slecht te worden, dus waarschijnlijk deze winter zal ik de auto verfen met een roller, alleen ben ik er nog niet uit welke kleuren ik zal gebruiken. Ik zit te denken aan roze of anders in vele kleuren. Dat is niet zoals het hoort, maar het is echte vrijheid.

Wat ook niet schijnt te horen is mijn lange baard. Behalve als je een bepaalde geestelijke bent, of een biker, dan weer wel, maar ben je een gewoon mens die nergens bij hoort dan ben je vreemd. Ik heb een baard omdat ik een hekel heb aan dat eeuwige scheren (zoals vele andere mannen) en omdat ik als man nou eenmaal baardgroei heb. En ja, waarom zou ik mijn baard eigenlijk afscheren? Omdat het hoort? Om er als een kind of een vrouw uit te zien?

Echte vrijheid is durven te leven. Durven te zijn wie je bent, en niet proberen om iemand te zijn die anderen willen dat je bent. Innerlijk heb ik medelijden met mensen die "dat hoort niet" zeggen. Zijn deze mensen wel zichzelf, durven ze wel te leven? Zijn ze eigenlijk wel gelukkig? Ik vraag het me af.
  

Getrouwd zijn.

Ook hierin ben ik geen schaap die met de kudde meeblaat. Ik weet niet in hoeverre vrouwen over hun echtgenoot praten, maar wel hoe de meeste mannen over hun vrouw praten. Soms lijkt het wel of man en vrouw vijanden van elkaar zijn. Een goed voorbeeld is de vrijdagmiddag wanneer ik met andere collega's nog even borrelen. Ik wil nooit lang blijven omdat ik naar het weekend uitzie waarbij ik twee dagen samen met mijn vrouw ben. Wanneer ik dit inbreng wordt er vaak gezegd; "wacht maar tot je langer getrouwd bent, dan praat je wel anders". Alsof het een straf is om het weekend samen met je vrouw door te brengen. Voor mij is het juist geen straf, maar juist iets om naar uit te kijken. Wanneer mijn vrouw en ik samen zijn dan doen we ook heel veel samen. Iets wat voor mij heel normaal is en bij het huwelijk hoort. Dit versterkt de band waardoor het huwelijk en onze relatie alleen maar beter en sterker wordt.

Of is dat gepraat van mijn collega's alleen maar schijn en durven ze niet toe te geven dat ze graag bij hun vrouw zijn, alleen maar omdat anderen daar negatief over denken? Ik vraag het me af. 

Waar gaat dit over?

Een blog schrijf je of over jezelf, of over een onderwerp waar je veel over te vertellen hebt, of beide tegelijk.
In mijn geval kan het alleen maar beide zijn. Ik ben niet echt een kuddedier, nooit geweest ook. En ik denk dat er toch wel een handjevol mensen zijn die dit blog de moeite waard vinden om te lezen, een handjevol want Nederland is misschien wel het ultieme kuddedier land. Nergens heb ik zoveel eenheidsworst gezien dan hier, behalve dan in communistische landen waar de overheid het schapenhoeden als kunst heeft verheven. Iets waar de Nederlandse overheid best wel een beetje jaloers op is vermoed ik.

En hoe leef ik dan als geen schaap? Volgens mijn omgeving vreemd, raar, niet volgens de norm, niet zoals het hoort, maar naar eigen idee volkomen normaal. Ik leef! En ik probeer mij niet te laten leven. Ik schrijf hier 'probeer' want ik woon nou ook weer niet op mijn eigen onbewoonde eiland. Je hebt toch met andere mensen te maken en ik heb mijn werk, niet als zelfstandige maar in loondienst.
Leven is een kunst, en als je die kunst bezit is het leven geweldig! Helemaal jezelf zijn en niet iemand die anderen willen dat je bent, want dan verloochen je jezelf, ben je niet eerlijk tegenover jezelf. Dit kun je alleen als je lef hebt, het lef om een andere weg in te slaan dan de kudde. Een leider zijn in plaats van een volger, maar geen volgers willen. Want met volgers krijg  je juist weer een groepje schapen. En ik denk dat je ook alleen maar echt gelukkig kan zijn wanneer je ook helemaal jezelf bent.

Maar hoe ziet mijn leven en mijn wereldje er dan uit? Eigenlijk heel gewoon, maar wel anders. Gewoon in een rijtjeshuis met de auto voor de deur waarmee ik elke dag naar mijn werk ga. En ik ben getrouwd (met een geweldige vrouw) maar het zijn de details. Ons huis heeft een echte tuin. Niet hier en daar een struikje met veel kale grond er tussen, maar vol met bloemen. Wat de buurt een wildernis vind, vinden wij een mooie bloementuin.  Geen lease auto maar een 30 jaar oud Kadettje. Wij dragen geen kleren volgens de laatste mode, maar alleen wat wij zelf mooi vinden. Geen tv in huis omdat we geen problemen hebben met in slaap vallen en we geen behoefte hebben om mee te kunnen praten met wat er gisteren te zien was. We eten niet op de gewoonlijke tijden zoals 12 uur en 6 uur, maar alleen wanneer wij honger hebben. We doen geen boodschappen op vrijdagmiddag of de zaterdag, maar wanneer het rustig is. We verzenden geen kerst kaarten alleen maar om dan diezelfde kaarten terug te verwachten. We gaan niet naar verjaardagsfeestjes alleen maar om ons gezicht te laten zien. Kortom, geen kudde gedrag.
En hoe ik er zelf uit zie? Gewoon met een lange baard, kalend maar wel met lang haar. De rest verzin je er maar bij.

En hier wil ik dan dit blog mee vullen. Ook een goede gelegenheid om mezelf een spiegel voor te zetten en mezelf afvragen; ben ik zelf soms ook niet een schaap?