Geenschaap

Echte vrijheid.

Opgroeiend in de jaren 70 van de vorige eeuw waren er nog vele mensen die de tweede wereldoorlog meegemaakt hadden, inclusief mijn ouders. 5 mei was bevrijdingsdag, de feestdag die elk jaar gevierd werd omdat we in 1945 bevrijd waren van de nazi's. Luisteren naar of lezend over de verhalen van de oorlog dan was je blij dat je vrij was, levend in een vrij land. En toch voelde ik mij niet altijd vrij. Ik kreeg vaak te horen "dat hoort niet" en dacht, waar bemoei je je mee. Ik wilde mezelf zijn, niet iemand die anderen wilden dat ik was. En dan voel je die druk.

Tegenwoordig wordt er nog steeds weleens tegen mij gezegd "dat hoort niet", maar nu weet ik waar dat vandaan komt. Nu weet ik ook dat ik mij daar niet druk over hoef te maken. Buurtbewoners vinden onze voortuin een goed voorbeeld van 'hoe het niet hoort', terwijl wij er zelf wel van genieten. Het is onze tuin, gevormd naar onze idéeen en waar wij plezier in hebben. Vorig jaar zijn we er mee begonnen, de tuin werd helemaal omgespit, er werden bloemenmengsels in gezaaid en het werd één grote bloemenzee, en doordat de meeste planten zichzelf weer uitzaaien, hebben we er ook dit jaar plezier van. De vele bijen in onze tuin hebben er ook nog eens praktisch nut van. Dit is echte vrijheid.

De commercie heeft ook geen vat op mij, ik bepaal zelf wat ik koop en wat niet. Vooral wat kleren betreft, die moeten praktisch zijn en als ik iets moois wil dragen dan worden ze geverfd met tie dye. Ik loop op klompen omdat ik een hekel aan veters heb. Er staat een 30 jaar oude auto voor de deur die er ook echt oud uit ziet. Geen keurig gerestaureerde klassieker maar een barrel die technisch wel goed is, daar zorg ik zelf wel voor. De oude lak begint wel slecht te worden, dus waarschijnlijk deze winter zal ik de auto verfen met een roller, alleen ben ik er nog niet uit welke kleuren ik zal gebruiken. Ik zit te denken aan roze of anders in vele kleuren. Dat is niet zoals het hoort, maar het is echte vrijheid.

Wat ook niet schijnt te horen is mijn lange baard. Behalve als je een bepaalde geestelijke bent, of een biker, dan weer wel, maar ben je een gewoon mens die nergens bij hoort dan ben je vreemd. Ik heb een baard omdat ik een hekel heb aan dat eeuwige scheren (zoals vele andere mannen) en omdat ik als man nou eenmaal baardgroei heb. En ja, waarom zou ik mijn baard eigenlijk afscheren? Omdat het hoort? Om er als een kind of een vrouw uit te zien?

Echte vrijheid is durven te leven. Durven te zijn wie je bent, en niet proberen om iemand te zijn die anderen willen dat je bent. Innerlijk heb ik medelijden met mensen die "dat hoort niet" zeggen. Zijn deze mensen wel zichzelf, durven ze wel te leven? Zijn ze eigenlijk wel gelukkig? Ik vraag het me af.